Rady ojca duchownego
Co powinien wiedzieć kandydat do kapłaństwa, zanim przekroczy progi seminarium?
1. Jeśli decyzja wstąpienia do seminarium nie wydaje Ci się na tyle „dojrzała”, że mógłbyś się nią podzielić z osobą kompetentną w jej rozeznaniu, to się nie chwal.
2. Pierwszym, który dowie się o twoim postanowieniu wstąpienia do seminarium, może być np. SPOWIEDNIK, ksiądz przyjaciel, ksiądz katecheta, ksiądz proboszcz. Wybierz zatem stosowny moment i spokojnie przedstaw mu swój zamiar. Powiedz kapłanowi o motywach swojej decyzji, o ewentualnych wątpliwościach czy o trudnościach. Zapytaj go o sugestie, poproś o kierownictwo duchowe na czas przed wstąpieniem do seminarium.
3. Gdy uzyskasz już potwierdzenie swojego postanowienia, ZGŁOŚ SIĘ DO KSIĘDZA PROBOSZCZA W SWOJEJ PARAFII i powiedz o swoim zamiarze. Poproś Go o opinię w tej sprawie. Uwaga: ksiądz proboszcz oraz katecheta, będą zobowiązani do napisania opinii o tobie, dlatego od początku twoja współpraca z księżmi w parafii będzie niezbędna.
4. Trzeci twój krok to POWIADOMIENIE RODZICÓW. Ich reakcja może być bardzo różna i musisz się przygotować na to, że być może będzie to poważny „egzamin dojrzałości”. Rodzice mają prawo wiedzieć o twoich zamiarach; ostatecznie będą ci towarzyszyć na tej nowej drodze życia. Gdy rodzice będą wysuwali jakiekolwiek zastrzeżenia wobec twojej decyzji, warto ich słowa rozważyć. Przecież to oni znają cię najlepiej i najszczerzej kochają. A chociaż nie mają prawa zabronić ci wstąpienia do seminarium czy do klasztoru, to ich ewentualny sprzeciw wobec twoich planów życiowych może oczyścić twoje motywacje i wykazać twoją dojrzałość.
5. Kolejnym krokiem będzie DOTARCIE DO SEMINARIUM DUCHOWNEGO NA PIERWSZĄ OFICJALNĄ ROZMOWĘ Z KSIĘDZEM REKTOREM lub zastępującym go moderatorem. Bywa, że na takie spotkanie kandydat przybywa wraz ze swym księdzem proboszczem, co na pewno dodaje odwagi i jest wymownym znakiem jedności i współpracy kandydata z miejscowym duszpasterzem. Na to spotkanie powinieneś zabrać ze sobą wymagane dokumenty i złożyć je w rektoracie seminarium. Uzyskasz też informacje nt. egzaminu wstępnego.
6. Po pomyślnym złożeniu egzaminu wstępnego i po rozmowie kwalifikacyjnej w dniach wyznaczonych przez władze seminarium pozostaje już tylko czekać na pisemną odpowiedź o przyjęciu bądź nieprzyjęciu.
7. Ponieważ nie wszystko musi być dla ciebie oczywiste, dlatego możesz wcześniej nawiązać kontakt np. z ojcem duchownym alumnów Wyższego Seminarium Duchownego lub z referentem do spraw powołań :
ks. Maciej Majek,
Nowe Opole,
ul. Seminaryjna 26
08-103 Nowe Opole,
email: powolanie@wsd.siedlce.pl
tel. 515653244.
Możesz wtedy liczyć na taką pomoc duchową, jaka okaże się dla ciebie niezbędna na etapie poprzedzającym przekroczenie seminaryjnych progów.
Rozeznających swoje powołanie mogą spotkać trudności. Poniższe wskazówki powinny ci pomóc.
1. Powołanie jest niezasłużonym darem: Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśliś otrzymał, to czemu się chełpisz, tak jakbyś nie otrzymał? (1 Kor 4,7).
2. Wynika stąd postawa wdzięczności, a nie pretensjonalności, wobec Boga i ludzi, dzięki którym realizacja i wzrost daru są możliwe. Drogę powołania można obierać jedynie w duchu wolności i świadomości przyjmowanego daru. Otrzymany dar można zatem także odrzucić i powiedzieć Bogu: Nie. Trzeba jednak myśleć o odpowiedzialności za swoje decyzje.
3. Każdemu z powołanych potrzebna jest postawa pokory, która: pozwala żyć w prawdzie (prawidłowo rozpoznać otrzymywany dar); pomaga chętnie i z wdzięcznością przyjąć powołanie oraz wsparcie kompetentnych ludzi; uzdalnia do posłuszeństwa nakazom sumienia; chroni przed pychą; pozwala pamiętać, że powołanie jest wezwaniem do służby Bogu i ludziom.
4. Powołanie jest skarbem przechowywanym w glinianym naczyniu (por. 2 Kor 4,7). Wymaga zatem troski i szacunku. Domaga się od człowieka wierności i odwagi. Na drodze realizacji powołania niezbędna jest łaska Boża, o którą nieustannie należy prosić, ponieważ — jak mówi Jezus — beze Mnie nic nie możecie uczynić (J 15,5).
Ks. Maciej Majek
Diecezjalny Referent ds. Powołań